ui-1

Waarachtigheid

In deze drieluik over waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid vandaag een verdieping op het thema waarachtigheid. Voor mij vanzelfsprekend als eerste in deze reeks omdat daar alles mee begint als het gaat over je zoektocht naar vrijheid. Mededogen en verdraagzaamheid zijn gevolgen waarbij ook de volgorde bepaald is en niet andersom kan bestaan. Daar ga ik dieper op in in deel 2 en 3 van deze blog. Vandaag waarachtigheid.

Wanneer je op weg gaat, op zoek naar wie je bent, de zin van je leven en bevrijding van belemmeringen en problemen zul je altijd geconfronteerd worden met je patronen en overtuigingen, je referentiekader en alle daaruit voortkomende gedragingen. Vaak is er sprake van een soort van crisis waarin je diep van binnen voelt dat je het anders wilt, dat je het zo niet langer wil. Dit vaststellen en benoemen naar jezelf is waarachtigheid, open en eerlijk. En dan?

Er zijn vele wegen te bewandelen, veel manieren om je zelfonderzoek vorm te geven. Mijn weg is de weg van yoga en dan vooral Falun Gong, meditatie en Satsang.  Vanuit de inspanning in een diepe ontspanning kunnen komen waar het stil en leeg is, waar helder gezien kan worden wat zichtbaar wil worden. In Satsang kun je hierover in gesprek, op open wijze zonder oordelen met elkaar onderzoeken hoe onvrijheid ontstaat, hoe processen gaan en wat vrij is en wat nog niet. Hoe je identificaties zijn ontstaan waar jij je persoonlijkheid aan ontleend. Als je helderheid wilt krijgen over wat vrijheid werkelijk is dan is het nodig om waarachtig te zijn.

Waarachtig zijn betekent ook kwetsbaar zijn. Allereerst naar jezelf. Je zelfkritiek onderzoeken, waar deze op is gebasseerd en of dit eigenlijk wel klopt. Je talenten ontdekken en daar oprecht trots op kunnen zijn, gevoeld vanuit je hart. Je kwaliteiten en tekortkomingen kunnen benoemen. En ontdekken wat voor een ladingen je daar allemaal op hebt zitten, pfoeh. Als je dit steeds dieper gaat onderzoeken kom je er al gauw achter dat onder elk patroon, gedrag of overtuiging een angst voor afwijzing zit. De angst er niet bij te horen, niet goed genoeg te zijn. En de grap is dat je hierin niet uniek bent. Dit is een worsteling voor velen, en voor iedereen een basis voor alle beperkende gedachten en overtuigingen, van onvrijheid.

Als je in staat bent dit te delen komen daar vaak diepe en intense emoties bij vrij. Het is bevrijdend om op te merken dat je niet de enige bent die dit voelt en ervaart. In een open sfeer kan alles gezegd worden, kun je waarachtig zijn. Hierin lost veel waarvan je dacht dat het onherroepelijk was op. Door alleen al open en zonder oordelen te kijken en te benoemen lost een patroon of beperkende gedachte vaak al op. Je kunt dit zien als het schillen van een ui. Als je elke schil die je tegenkomt waarachtig onderzoekt kom je steeds dichter uit bij de kern van wie je werkelijk bent. Elke schil laat je zien en begrijpen hoe pijn en afwijzing onstaan, wat ze veroorzaken en hoe ze oplossen. Welke lagen en dimensies er zijn en hoeveel visies je hanteert. En je zoekt elke keer weer antwoord op de vraag “wie ben ik?”

En als de ui dan helemaal afgeschild is heb je kunnen ontdekken dat de schillen steeds kleiner en dunner worden. Op het laatst minuscuul klein en flinterdun, subtiel en bijna niet meer te zien. Het vraagt om grote helderheid, stilte en leegte om deze schillen nog te kunnen zien. Tot er uiteindelijk geen schilletje meer over is. Dan is alles gezien en begrepen. Er is helderheid over de bevrijdingsdans in al haar facetten. Een vanzelfsprekend mededogen is het gevolg. Want ik ben jij en jij bent ik, wij zijn één. Wat ik ervaar, ervaar jij en andersom. Dan is er geen oordelen meer, niet over jezelf en niet over een ander. Een groot begrip over gedragingen, patronen en overtuigingen zal je open doen zijn en laat een warme liefde stromen. Dit straal je uit en trek je aan, zonder dit nog langer persoonlijk belangrijk te vinden. Het IS…

Geplaatst in