De blijdschap van onthechten!

Elke ochtend werk ik aan de vertaling van het grote dikke blauwe Gene Keys boek. Vandaag begon de dag met Gene Key 42. Deze gaat van Verwachting in de Schaduw naar Viering in de Siddhi. Wat een feest van herkenning.

We kennen het allemaal toch, dat je bepaalde verwachtingen hebt? En ook al denk je van niet, heel subtiel blijken ze toch nog in kiertjes hun haakje vast te kunnen maken. En als ze er zijn is er meteen ook gehechtheid. Gehechtheid aan de uitkomst van de verwachting.

En wat nou als er niet aan de verwachtingen wordt voldaan?

Eén van de meest subtiele verwachtingen is de verwachting dat je elke morgen, na een nacht slapen, gewoon weer wakker wordt. Dat de wereld nog steeds zo is als de dag ervoor. Tot er zich op enig moment situaties voordoen die je niet hebt verwacht.

Het loslaten van het leven

Ik moest vanochtend bij het vertalen van deze Gene Key terugdenken aan het sterfproces van mijn moeder. Een langzaam proces wat negen dagen heeft geduurd. Ik wist natuurlijk dat haar dood ergens in die laatste fase zou gebeuren, maar niemand wist wanneer dan precies. Het is wel een paar keer per dag gebeurd dat het leek of haar laatste adem kwam, en dat dagen en nachten achter elkaar. Het was alsof mijn moeder voelde dat wij als haar kinderen nog wat los te laten hadden. Ze gaf ons alle ruimte om in vrede te komen met haar dood. Om te onthechten van haar bestaan, door elke verwachting los te laten. Door alleen maar met haar te zijn om zo de verlichting van haar dood bij ons in ons hart te laten schijnen.

Het was een liefdevol proces, zo mooi. Voor mijn moeder was het al lang goed. Haar leven was al negen jaar dat van bewustzijn gevangen in een verlamd lichaam. Haar leven liet mij zien en ervaren wat onthechten in de diepte betekent. Dat er blijheid is als verwachtingen verstillen, dat er vrijheid is als houvast verdwijnt.

De eindeloze soapserie die het leven is

Nu kan ik zien dat het leven, zolang dat draait om verwachtingen waar we krampachtig aan vasthouden, een soapserie is, “Goede tijden slechte tijden”. En ik speel zelf de allerbeste hoofdrol in mijn serie.

Wanneer je van een afstandje kunt kijken naar jouw soap zie je dat je in verhalen leeft waar jij ook de waarnemer van bent, het getuigebewustzijn. Als je jouw gehechtheden bekijkt en onderzoekt ga je de grap ervan inzien, komt de humor terug in je bestaan en barst je in lachen uit van zelfspot. Je ziet dan dat je zowel de hoofdrolspeler bent, als de regisseur die meent controle te hebben, de cameraman die het allemaal ziet, de projector die de film op een scherm schijnt, het licht door de beelden heen en het scherm waar het op verschijnt. Je valt met dit alles samen als één oneindig bewustzijn wat leven geeft aan elke vorm in dit geheel.

En dat oneindige bewustzijn, dat is wat je werkelijk bent. Onthecht van elke vorm kan het in vrijheid het leven vieren!

Vier jij het leven?

• Voel jij dat je vastzit in verwachtingen?
• Lukt het je maar moeilijk om te onthechten van overtuigingen en patronen die voor verkramping en beperking zorgen?
• Loop je rond met onverwerkte rouw?
• Is er onvrede in je hart veroorzaakt door de loop van jouw leven?

Kijk dan eens verder op mijn website. Wie weet vind je daar wat helderheid en licht. Binnenkort lanceer ik een uniek programma voor een select groepje van 8 mensen die voelen hier tegenaan te zitten en de doorbraak naar vrijheid en het leven vieren willen maken, die het proces van onthechten durven aan te gaan. Graag tot dan.