Hoe weet je dat je je authentieke zelf bent?
Een veel gestelde en mooie vraag die Liesbeth van Soulcamp laatst stelde. Eigenlijk is het antwoord complex door haar simpelheid. Om te beginnen haal ik de vraag graag uit elkaar en splits hem op in de “je”, het “authentieke” en het “Zelf”.
Laat ik met het Zelf beginnen. Het Zelf is voor mij het onuitsprekelijke, oneindige bewustzijn wat leven geeft aan alle bestaan en dus ook aan de verschijningsvorm waarmee we onszelf hebben geïdentificeerd. Een misidentificatie of illusie zou je kunnen zeggen. Ik schrijf het Zelf dan ook met een hoofdletter waarmee ik wil duiden dat het van niemand is, en tegelijkertijd van iedereen. Niets persoonlijk dus.
De verschijningsvorm is authentiek in haar pure vorm, met haar eigen kenmerken, talenten en eigenschappen. In het geval van ons als mens kent de verschijningsvorm onder andere een lichaam, een denker, gevoelens en emoties en een aantal zintuigen. En deze vorm heeft een naam gekregen, in mijn geval Tanja. We zeggen vaak “ik ben Tanja”. Het is waarachtiger om te zeggen “ik heet Tanja”. Dat wat ik werkelijk ben is onbenoembaar.
De “je” kan authentiek zijn, echter heeft die “je” op de verschijningsvorm over het algemeen veel conditioneringen en socialisatie geplakt gekregen en je bent deze gaan geloven. Overtuigingen, waarden en normen die vanuit opvoeding en cultuur worden meegegeven tijdens je opgroeien en verdere leven. Dit hele pakketje noemen we voor het gemak je referentiekader. Dit referentiekader gebruik je als toetssteen waarlangs je al je waarnemingen toetst, indeelt en opslaat. Het kent ook angsten en onzekerheden. Deze zitten vaak diep in je systeem vanuit overlevingsdrang. Je moet er als kuddedier wel bij horen anders word je verstoten en ga je dood, tenminste zo was het in de oertijd. Je hebt je leren aanpassen vanuit de angst voor afwijzing en dat kan ver gaan. Het levert vaak beperkende overtuigingen op, van generatie op generatie doorgegeven.
Zodra je dit alles doorziet lost de illusie van je identificaties stukje bij beetje op en is er een Zijn waarin authenticiteit een vanzelfsprekendheid is. Pauzeer daarvoor, wees stil en sla gade wat er te zien is. Gedachten die langskomen, meningen, suggesties, conclusies…allemaal bedenksels van je hoofd. Gevoelens, emoties, ongemak, ervaren in je lichaam en gelabelt door je hoofd. Pauzeer nog langer en blijf de getuige, open en vriendelijk. Je zakt dan vanzelf in de stilte, in de open ruimte van je hart. Daar woont het zuivere Weten, het authentieke Zelf wat zonder terughoudendheid vorm geeft aan het leven en daarin niets uitsluit. Het authentieke Zelf beweegt als vanzelf en Weet welke impulsen te volgen. Het geeft vorm aan deze impulsen vanuit pure talenten en is tot alles in staat.
Alle beperkingen komen voort uit de “je” die heeft bedacht dat hij iets niet kan of dat iets onmogelijk is. Een aangeleerde overtuiging voortkomend uit angst.
Het kortste antwoord op de vraag is dan ook: Je weet dat je het authentieke Zelf bent als je deze vraag niet meer hebt.