Zielsverbindingen en liefdesrelaties, een vraag
Kun jij me iets leren over zielsverbindingen in de vorm van liefdesrelaties?Wat is eigenlijk liefde in die zin?
Wat een mooie vraag die mij gesteld is. Niet zomaar even beantwoord in een PBtje en bovendien een vraag die veel mensen hebben. Vandaar dat ik er een blog over heb geschreven.
Een liefdesrelatie overkomt je. Verliefd worden is geen keuze. Je ontmoet iemand en je hart slaat op hol. Je kunt aan niets anders meer denken en je buik vult zich met vlinders. Wanneer de verliefdheid door de ander beantwoord wordt lijkt het leven zich af te spelen op een roze wolk. Als deze verliefdheid over een zielsverbinding gaat, waar eigenlijk alleen maar sprake van is in een bepaalde bewustzijnslaag, dan biedt deze relatie je de gelegenheid om tot waarachtige liefde te komen. Om alle zelfafwijzing gespiegeld te zien, te doorleven en te bevrijden. Dit kan je volwassen worden noemen, tot volle wasdom komen. Ik noem dit proces ook wel komen tot realisatie.
Wat is waarachtige liefde dan? Wat mij betreft in elk geval niet dat wat we allemaal verwarren met liefde. In de eerste verliefdheidsfase roepen we al snel “ik hou van jou!” De aantrekkingskracht die er speelt is energetisch van aard en gaat vaak over seksualiteit. Ik herinner me nog goed de extase van de eerste zoen tijdens een heftige verliefdheid in mijn puberteit.
Als de eerste fase voorbij is ga je allebei weer wat “normaler” doen, ofwel je hebbelijkheden en onhebbelijkheden doen weer allemaal mee en dat geldt voor allebei. De eerste irritaties ontstaan, meningsverschillen of zelfs conflictsituaties. Hoe je hier mee omgaat kan heel bepalend zijn voor je bewustwordingsproces. Hoe vaak gebeurt het niet dat je in een slachtofferrol schiet en reageert met “ja maar en jij dan”. Of dat je jezelf verdedigt, eigenlijk uit angst het verkeerd te doen. Je kan je diep gekwetst voelen en in oude pijn geraakt. Angst voor afwijzing zit bijna onder alle gedrag, patronen en overtuigingen. Conflictsituaties gaan eigenlijk nooit over wat er in dat moment gebeurt. In dat nu wordt je slechts getriggert in een oud pijnstuk wat je belemmert vrij te zijn.
Een relatie kan je zien als een mogelijkheid om helemaal vrij te worden. Vrij van angst, vrij in liefde, innerlijke vrijheid die je laat stralen. Wanneer je van deze mogelijkheid geen gebruik maakt en een relatie beëindigt, hoe vaak is het dan niet zo dat er boosheid en frustratie tussen blijft zitten. Dat je jezelf niet gehoord of gezien hebt gevoeld in de relatie. Dat de relatie dus eigenlijk niet af is. Als je deze emoties niet onderzoekt biedt het leven je vaak een nieuwe gelegenheid aan. In een volgende relatie zal je dezelfde patronen tegenkomen. Je krijgt opnieuw de kans om deze patronen te bevrijden.
Er zijn voor elkaar, elkaar de ruimte geven om te zijn, zonder verwachtingen en oordelen, open, dat is liefde. Deze liefde is vrij en onpersoonlijk en begint bij liefde voor jezelf, voor je totale zelf met alle plus en minpunten. Deze plussen en minnen kun je in een relatie prima tegenkomen. De totale acceptatie maakt dat het gevolg is dat je de ander, wie dan ook, hierin kan zien, begrijpen, accepteren en liefhebben. Zo kan je iemand uit liefde laten gaan, omdat je voelt dat dit beter is, hoe pijnlijk ook.
Het klinkt wat egoïstisch om eerst jezelf volledig lief te hebben, toch is het dat niet. Het proces van bevrijding gaat van binnen naar buiten. En wanneer deze bevrijding een zijnsstaat is geworden dan heeft een relatie geen enkele toegevoegde waarde meer als het om liefde gaat. Liefde is, liefde is van iedereen en niemand in het bijzonder, liefde is eigenlijk niet te beschrijven en omvat alles. Er is dan geen enkele reden meer om een relatie in stand te houden en tegelijk is er ook geen enkele reden om een relatie te beëindigen. Het zijn menselijke aspecten die een relatie de moeite waard maken. De allesomvattende liefde is de drager van dit alles. Liefde zijn en liefde leven is de hoogste bijdrage die je kan geven aan de mensheid. En dan is je stralende aanwezigheid genoeg. Geen doen meer maar laten…