Mijn vrijheid in een notendop
Lang heb ik gedacht dat vrijheid bestond uit kunnen doen waar ik zin in had niet wetende dat de persoonlijke behoeftes die ik had niets te maken hadden met wat werkelijke vrijheid is. Wat is vrijheid? Niet zomaar een begrip. Om de werkelijke betekenis te doorgronden heb ik alle lagen van mijn bestaan onderzocht, tenminste tot daar waar ik nu ben gekomen.
Her-inneren, ofwel opnieuw naar binnen gaan, op zoek naar waar mijn onvrijheid zat. Alle beperkende gedachten die ik over mezelf had hielden me gevangen in mijn persoonlijke ikje. Opgedaan in het leven door projecties en reflecties, verkeerd geïnterpreteerde projecties uit onwetendheid, gereflecteerd op de wereld om mij heen, en andersom. Een geheel eigen referentiekader is ontstaan van waaruit ik naar de wereld keek.
Toen ik geboren werd was ik vrij, vrij van elk referentiekader. Een open bewustzijn, reagerend op impulsen die in mij ontstonden en om mij heen bewogen. Onbewust van dit alles was ik niet in staat nog maar iets te benoemen. Indrukken, beelden maar nog geen woorden.
Het leven vormde mij, heeft vormgegeven aan wat ik dacht te zijn. Compleet met overtuigingen, afweermechanismen en gedragspatronen. Nodig om mezelf te beschermen tegen de grote wereld om me heen. Gebaseerd op angst ontstond het één na het andere patroon. Onzeker of ik alle nieuwe dingen in het leven wel dragen kon, om nog maar niet te spreken over de problemen waar iedereen mee te maken krijgt.
Tot ik hier zo genoeg van had. Moe van het in stand houden van mijn maskers, van het strijden met mijn angsten en onzekerheden ging ik op weg. Her-inneren.
Onderzoeken waar ik betekenis aan gaf, wat deze betekenissen inhielden en of deze nog geldend waren, kon ik mijn angsten zien. En er was veel te zien. Slechts zien, zonder oordelen, kijkend naar mijn referentiekaders waarin angsten, emoties en spanning zichtbaar werden heeft een oplossend vermogen gehad. Acceptatie was het toverwoord, maar hoe doe je dat. Het antwoord: Niet, dat kan je niet doen. Dat is een gevolg van “laten”.
Langzaam, stukje bij beetje ging ik her-kennen. Opnieuw kennen van de leegte, het onvoorwaardelijke bewustzijn wat nergens iets van vindt binnen gaan. Dat oorspronkelijke wat altijd al aanwezig was maar toegedekt was geraakt door conditionering, opvoeding en socialisatie. Elke laag van mijn bestaan kwam in het licht van bewustzijn, kon onderzocht worden. Tot het oogverblindende licht van bewustzijn niets onbelicht meer liet.
Samenvallen met wat is, zijn in het nu, zonder angst omdat gezien is waar angst op is gebaseerd, vrij van oordelen, meedrijvend op de stroom van het leven, omarmend wat daarin vorm krijgt in elk moment opnieuw, dat is VRIJHEID!