Blij Zijn in dans
Afgelopen week sprak ik af met twee oude vrienden. Eén van hen had ik al twintig jaar niet meer gezien. Ik was wat te vroeg, we hadden afgesproken in onze kapel om de Dayshaker voor te bespreken. Dayshaker is een manier om je dag blij te beginnen, tussentijds op te peppen of te eindigen. Een onderdeel daarvan is dans.
Om het geluid van de locatie te testen zette ik alvast een muziekje aan, het tweede nummer van de cd Weddings van Max Pashm. Muziek waarbij je “moet” bewegen, of je wil of niet. Het gaat vanzelf.
Hoe heerlijk en bijzonder is het dan als je weerzien gepaard gaat met dansen. Zonder woorden. Beide vrienden kwamen binnen, keken even waar ik was en als vanzelf begonnen hun voeten te dansen, een brede lach op hun gezicht, vrije geesten die opgingen in de muziek. Prachtig wat dans en muziek kunnen betekenen. De ont-moeting voelde direct heel diep, vanuit essentie een direct herkennen. Alle jaren die voorbij zijn verdwenen in het moment. Alsof die niet bestaan hadden.
Iedereen weet dat bewegen gezond is. Een half uurtje per dag minimaal. Je kunt ervoor kiezen naar de sportschool te gaan en op een lopende band een monotone beweging van lopen te maken. Dit kan erg verstillend werken. Of, fijner nog, hardlopen in de natuur door weer en wind, de elementen van de natuur hun werk laten doen en de ruimte toelaten in je geest. Voor mij is toch het allerfijnst een lekkere beat en dan helemaal uit je dak gaan, zonder gêne bewegen op de klanken. De frequentie van de compositie binnen laten komen in al je vezels. Mijn cellen worden er acuut smiley’s van, mijn hele systeem jubelt.
Misschien ken je de roes die je voelt na een avond lang dansen op een festival. Je ligt nog na te genieten wanneer je moe maar voldaan in je bed ligt. De volgende ochtend sta je op met een blij gevoel. In je herinnering kijk je terug naar de avond. Op de dansvloer was iedereen één, een bewegende energie waarin geen onderscheid gemaakt wordt. Niemand let op elkaar en toch wordt iedereen gezien. Dansen vanuit je hart, zonder terughoudendheid laat je kwetsbaarheid zien, je naakte Zijn. Een Zijn waar geen ego meer aan te pas komt. In dit dansen kun je de vrijheid vinden, een vrijheid zonder angsten, een vrijheid door een besef van volledig leven. Vol van dans en klank, leeg van ego en maskers. Een opgeloste dualiteit die leidt tot een eenheidservaring. Een samenvallen met alles wat er in dat moment is.
In dit samenvallen bewegen mensen vaak bijna identiek, ieder vindt het ritme en de beweging, armen en benen gaan gelijk. In dit samenvallen kun je elkaar verstaan, in essentie verstaan. Het lichaam wordt een antenne, het brein een vertaalmachine. Geen “ikje” die beperkend werkt. Referentiekaders vallen weg waardoor er een oneindige ruimte voor onbeperkte mogelijkheden vrij komt. Onbeperkt communiceren met elkaar, zonder maskers, in alle openheid. Wat uitgesproken wordt vanuit deze openheid zal altijd op een juiste manier ontvangen worden. Conflicten en gevoelens van afwijzing zijn hierin niet aan de orde, komen simpelweg niet op. Een diep besef dat we allen één zijn, met allen dezelfde mogelijkheden, absoluut gelijkwaardig, maakt dat er vrede in je hart is. Een groot gevoel van gelukzaligheid. Wie wil dit nou niet.