Vloeibare kunstigheid

Met verwondering kan ik kijken naar het resultaat van wat vloeibare acrylverf wordt als je er mee gaat gieten. Op gevoel zijn de kleuren gekozen. Uiteraard zie ik hier mijn persoonlijke voorkeur in terug. Het warme van rood, oranje en geel, het heldere van wit en het glanzende van koper. Na een paar uurtjes buiten werken in de winterkou zijn dit de kleuren waar je van houdt.

Met volle aandacht de pigment aanlengen met een vertragend medium, transparante hobbylijm, haarversteviger en water tot het een mooie vloeibare consistentie heeft. Een beetje zoals magere yoghurt. De kleurtjes gescheiden in glazen potjes, geordend op het aanrecht. Beschermende handschoenen en een föhn in de aanslag.

In de beperkte ruimte die ik heb gebruik ik de keuken als atelier. Het doekje waar de creatie op gaat ontstaan is omhoog gezet op vier bekertjes met een dienblad eronder. De verf moet er mooi vanaf kunnen lopen. Het kan een aardige knoeiboel worden.

Van het midden uit naar de buitenkant toe laat ik strepen verf op het doek lopen. Zodra er acht dikke strepen van links naar rechts over het doek zijn gegoten til ik het op en laat ik de verf uitlopen naar alle kanten toe. Met een notitieblaadje strijk ik zachtjes over de verf heen. Even schrik ik, het lijkt helemaal nergens meer op. Een beetje een voorbarig oordeel blijkt. Als ik de warmte van de föhn inzet springen de kleuren open en vloeien prachtig in elkaar. De haarversteviger laat mooie cellen ontstaan in de kleuren. Door nog eens met het doek te wiegen loopt de verf nog beter in elkaar en bedekt de zijkanten van het werkje. Zelfs op het dienblad vormen zich mooie mini kunstwerkjes in de verf die van het doek afdruppelt.

Rustig kan het werk drogen, hier gaat wel een nachtje overheen. Tijdens het drogen gaat het proces van celvorming nog door.

Blij verrast met deze vloeibare kunstigheid die de verf zelf heeft doen ontstaan. Hier komt geen kunstenaar aan te pas!