Ik heb een droom! Hoe zou het zijn als…..

Hoe zou het zijn als onze kinderen konden leren op een manier die bij hen past?
Hoe zou het zijn als onze kinderen elke dag de vrijheid voelen om hun mooiste talenten te ontwikkelen?
Hoe zou het zijn als we alles wat er al is, zoals de natuur, onze eigen leefomgeving en wie we zelf zijn inzetten om onze kinderen te ondersteunen in hun ontwikkeling?
Hoe zou het zijn als onze kinderen hun hele kindertijd kind mogen blijven?
Hoe zou het zijn als wij zelf ons kind zijn weer omarmen en uitdrukken? Samen, spelend leren met onze kinderen.

Ik vraag me serieus al jaren af voor wie het onderwijssysteem zoals we het kennen is bedacht. Ik heb er een aantal jaren in gewerkt. In die tijd heb ik samen met een collega het competentiegericht onderwijs vormgegeven voor de opleiding waar ik de vaklessen voor verzorgde. Competentiegericht betekent dat de skills, de talenten van de jongeren, maar ook de kwaliteiten die nodig zijn voor het beroep tot ontwikkeling kunnen komen.
Een hele vooruitgang in die jaren. Wat ik vooral zag was dat de veranderingen en de ontwikkeling van het curriculum zoveel tijd kostten dat tegen de tijd dat het geïmplementeerd kon worden, we alweer achter de feiten aanliepen. Veel vrije uurtjes zijn hierin gaan zitten want anders kwam het echt niet van de grond.

In verbinding zijn

Wat ik ook zag in die jaren was dat wanneer ik in verbinding was met de leerling, mocht intunen op gevoelsniveau en vandaar uit het contact aanging, het leren eigenlijk vanzelf ging. Het waren jongeren tussen 16 en 20 jaar die intens konden worstelen met de zoektocht naar hun eigenheid en hun doelen. Daar gingen de gesprekken dan ook vooral over, daar richtte ik de inhoud van mijn lessen op. Dat vak, dat kwam vanzelf vaak wel…
Deze jongeren hadden al een fors aantal jaren onderwijs achter de rug. Wat nou als deze jongeren, of de kinderen van nu naar de school van mijn dromen konden gaan. Of misschien wel helemaal niet naar school hoefden, in een klaslokaal om te leren. Hoe geweldig zou dat zijn.

Een kind heeft van nature de beweging om te leren, zich te ontwikkelen. Daar hoeven we eigenlijk niets aan te doen. Wat we kunnen doen is een context creëren waarin dat leren zo optimaal mogelijk kan plaatsvinden. Deze context zie ik niet in een klaslokaal waar dertig kinderen allemaal aan een tafeltje zitten en luisteren naar de opdracht die ze gegeven wordt. Ik weet dat er al best wel wat veranderd is in het onderwijs, en dat er al meer gekeken wordt naar diversiteit in het aanbod, toch kan dit wat mij betreft nog veel verder gaan.

Een context in de natuur

Een fijne context zie ik in de natuur, in een grote open ruimte van een gebouw, in de gangen van een museum of op de roltrap van een station. En deze context zie ik ook aan de keukentafel van het thuis waar in alle veiligheid geleerd kan worden.

Corona heeft de noodzaak opgeworpen om thuis onderwijs te gaan geven. Voor veel ouders was dit een zware tijd. Veel ouders vonden het ook moeilijk want onderwijzen is een vak. En toch zijn er ook heel veel ouders die gezien en ervaren hebben hoe hun kinderen tot bloei kwamen. Kinderen lieten zelfstandigheid zien, zelfredzaamheid en zelfs wijsheid en leiderschap. Naast het werken aan hun schoolklussen werd er druk geholpen met menuutjes bedenken en koken. Ook het zelf opbergen van de was of het onkruid wieden in de tuin hoorden tot de terugkerende bezigheden. En veel kinderen genoten hiervan.

In het alledaagse leven valt zoveel te leren als we onze kinderen de ruimte durven te geven. Daarom heb ik het gevoel dat mijn droom best al dicht bij een realiteit kan komen. Want stel je voor, ik ben goed in vormgeven vanuit mijn behoefte te creëren, en jij bent een echte onderzoeker en houdt ervan om dingen uit te pluizen. Wat kunnen wij dan aan onze kinderen leren. Stel dat daar nog eens iemand met groene vingers bij komt en een genie op het gebied van cijfertjes. Dan zijn we met vieren al best een eind op weg om tot een uitwisseling te komen en onze kinderen te onderwijzen. Dan zijn er vast ook nog wel geschoolde docenten te vinden die zich ook niet meer thuis voelen in het huidige systeem. Zij kunnen heel veel toevoegen als het gaat om het ontwikkelen van een heel nieuwe vorm van onderwijs, leren en ontwikkelen. In een uitwisseling met elkaar kunnen we gezamenlijk een mooie en rijke en veilige leeromgeving creëren waarin iedereen, wij als volwassenen inclusief, kunnen leren van elkaar.

Op weg naar een gezonde wereld

Een vorm waarin het kind het veel meer voor het zeggen heeft. Waar wij als volwassenen open staan om in de spiegel te kijken die kinderen ons voorhouden, om uit onze geconditioneerde overtuigingen te stappen dat het de volwassenen zijn die het beter weten. Een onderwijsvorm ook waarin het economisch denken helemaal wordt losgelaten. Daarmee bedoel ik dat ons lange tijd is voorgehouden dat we vooral een beroep moesten leren waarmee we de kost konden verdienen. Dat er te veel gekeken is naar waar er behoefte aan was in het kader van economische groei. En zie wat het ons gebracht heeft;

• Een overkill aan spullen die we helemaal niet nodig hebben, en vaak al vrij snel weer in de kliko gaan.
• Een uitgeputte aarde waar nauwelijks nog vruchtbare grond te vinden is waardoor je je af kunt vragen hoe voedzaam ons voedsel nog is
• En crisissen op allerlei gebieden die nauwelijks nog op te lossen zijn.

Om te kunnen komen tot een gezonde wereld waar we leven in verbinding met elkaar en onze leefomgeving is het nodig om de kwaliteiten en talenten van onze kinderen in te gaan zetten. De problemen die er zijn lossen we niet op met de manier van denken waaruit de problemen zijn ontstaan. Daar zijn de “out of the box” denkende kinderen en jongeren voor nodig. Zij zijn nog niet geconditioneerd met de manier van denken die ons is geleerd. Zij hebben frisse en vernieuwende ideeën. Zij laten hun fantasie de vrije loop en geven uitdrukking aan deze inspiratie vanuit een vrije geest.

Ik zie het als mijn taak om hier aandacht aan te besteden, een bijdrage in te leveren en mijn energie hiervoor te gebruiken. Ik wil als nalatenschap (zo ver is het nog lang niet hoor, dus gelukkig de tijd om hiermee aan de slag te gaan) vorm gaan geven aan deze nieuwe onderwijsbeweging. Ik weet dat er al initiatieven zijn in Nederland en België.

Op dit moment werk ik samen met een aantal heel enthousiaste en wijze mensen, ouders van kinderen in verschillende leeftijden, die deskundig zijn en net als ik deze droom omarmen. In een werkelijke droom, zo vertelde één van deze mensen, zag zij een veelheid aan glinsterende fractals in een oneindige ruimte. Langzaam kwamen deze fractals bij elkaar om een prachtig glanzende diamant te vormen. Een diamant met veel facetten, die in het licht van de zon ontelbaar veel kleuren voortbracht. Wat een geweldige symboliek als startpunt van deze beweging waarin we voelen dat onze kinderen een kleurrijke en glinsterende toekomst tegemoet kunnen zien als wij ze de ruimte gaan geven zich te kunnen ontwikkelen volgens hun eigen natuur, hun eigen authenticiteit. Waarin wij ze bijstaan en begeleiden vanuit vertrouwen en onvoorwaardelijke liefde. En dat betekent nogal wat ….

Heb jij ook een droom?

Heb jij ideeën of voel jij een roep om hierop te reageren? Doe dat dan vooral. Stuur een berichtje via Whatsapp, social media of met een mail. Zeker weten dat we veel voor elkaar kunnen betekenen.